«... همه جای حرم مطهر رضوی متبرک و مقدس است، زیرا منسوب به حضرت امام رئوف(ع) است. حضور در حرم مطهر امام هشتم(ع) و زیارت بارگاه مطهر آن امام همام(ع) از بزرگ‌ترین توفیقات الهی است؛ جایی که قطعه‌ای از بهشت است. اما زیارت از نزدیک گنبد طلا و بالای مناره‌ها و گلدسته‌های حرم مطهر امام رضا(ع) حس و حال دیگری دارد، توصیفی که از دل برمی‌آید...».
این‌ها بخش‌هایی از سخنان «حسین یعقوبی» از مدیران سازمان عمران و نگهداری حرم مطهر رضوی و خادم کشیک دوم بارگاه مطهر امام رضا(ع) است که به دفعات مکرر، توفیق حضور در جوار گنبد منور رضوی و بالای گلدسته‌های حرم حضرت ثامن الحجج(ع) نصیبش شده است.
در ادامه قسمت‌هایی از گپ و گفت صمیمانه خبرنگار قدس با وی از بلندترین نقطه و مکان حرم مطهر امام هشتم(ع) یعنی از بالای مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) (ایوان قبله) در صحن پیامبر اعظم(ص) و به عنوان بزرگ‌ترین و بلندترین گلدسته‌های حرم مطهر امام رضا(ع) و در ارتفاع حدود 70متری از کف صحن را می‌خوانید.
تشرف بیش از 500 مرتبه به کنار گنبد طلا و مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج)
یادم نیست از زمان حضورم در سازمان عمران و نگهداری حرم مطهر رضوی یعنی از سال1379 تاکنون چند مرتبه به کنار گنبد طلا و مناره‌های حرم مطهر به ویژه مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) (ایوان قبله) مشرف شده‌ام. شاید از 500 مرتبه بیشتر باشد. بارها پیش آمده است که روزی چند مرتبه به کنار گنبد مطهر و بالای مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) مشرف شده‌ام. معمولاً هفته‌ای چند مرتبه و گاهی اوقات در هر ماه شاید 10 بار یا بیشتر به این مکان‌های مقدس و مطهر مشرف می‌شوم. راستش را بخواهید تعداد دقیق این تشرف‌ها را به خاطر ندارم، اما هر مرتبه که مشرف می‌شوم حس و حالم با دفعه قبلی تفاوت دارد چون حس و حال زیارت در قلب و روحم هیچ وقت کهنه و تکراری نمی‌شود. هر مرتبه، اشتیاقم از دفعه قبلی بیشتر و بهتر است. اینجا قطعه‌ای از بهشت است. حضور در بهشت هیچ وقت تکراری نمی‌شود. موضوع مهم این است که حس و حال این قطعه از بهشت در حس و حال دلمان و رفتار و کردارمان هم اثر کند.
با وضو و به قصد زیارت، نایب‌الزیاره زائران هستم
این از توفیقات بزرگی است که از سوی خداوند و به برکت وجود مقدس حضرت رضا(ع) نصیب من شده است. از میان این همه انسان عاشق و شیفته زیارت بارگاه منور امام هشتم(ع) و در میان همکارانم در مجموعه بزرگ آستان قدس رضوی، من این توفیق را پیدا کرده‌ام تا به عنوان یکی از افرادی باشم تا تشرف به جوار گنبد مطهر و مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) در صحن پیامبر اعظم(ص) به عنوان بزرگ‌ترین و بلندترین گلدسته‌های حرم مطهر امام رضا(ع) نصیبم شود. همیشه هنگام حضور در حرم مطهر رضوی سعی کرده‌ام با وضو و طهارت باشم به ویژه هنگام رفتن به این مکان‌های مقدس، با وضو و به قصد زیارت و به نیابت از همه زائرانی که در صحن‌ها و رواق‌ها هستند و همه آن‌هایی که التماس دعا گفتند، مشرف می‌شوم. اصلاً اگر حقیقتش را بخواهید در کنار گنبد طلا و در بالای مناره‌های حرم مطهر از خودم فراموش می‌کنم و به یاد زائران هستم، به یاد آن‌هایی که دوست می‌داشتند در بالاترین و بلندترین نقطه و مکان حرم منور باشند. به یاد شهدای کربلا، شهیدان صدر اسلام تا شهیدان انقلاب اسلامی، شهیدان دفاع مقدس، به یاد امام راحل و همه شهدای عرصه‌های مختلف خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی، شهدای مدافع حرم، شهدای گمنام و... که به آسمان‌ها عروج کرده‌اند به خصوص به یاد شهدای ویژه‌ای مانند سردار دل‌ها سپهبد پاسدار شهید حاج قاسم سلیمانی و... هستم.
آسمان معنویت خاصی دارد. همیشه از دوران کودکی به یاد دارم هنگام دعا کردن دست‌هایم را به سوی آسمان بلند می‌کردم و هنگام زیارت کردن نیز این گونه یاد گرفته بودم که دعاها به آسمان بالا می‌رود. بارها شده است که از بلندای مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) به یاد آیات شریفه قرآن کریم درباره خلقت آسمان‌ها و افلاک، ابرها، ستارگان، ماه و خورشید و... افتاده‌ام. هر چند که وجود مقدس و ساحت مبارک امام هشتم(ع) نه تنها در حرم مطهر رضوی و بلکه در تمام دنیا حاضر و ناظر است، اما من در بالای این مناره‌ها و کنار گنبد طلای حرم مطهر، حس و حالم با حس و حال کف صحن‌ها و رواق‌ها فرق می‌کند. من فکر می‌کنم زیارت در اوج بهشت، صفای خاص خود را دارد و زودتر به آسمان‌ها می‌رسد.
به یاد حضرت صاحب الزمان(عج) از اوج بهشت
مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) (ایوان قبله) در صحن پیامبر اعظم(ص) مزین به نام و یاد مبارک حضرت صاحب الزمان(عج) نام‌گذاری شده است. هر چند امروزه و با آسانسور و بالابرها رفتن به بالای این مناره‌های سر به آسمان کشیده، کار ساده‌ای به نظر می‌رسد، اما روزگاری را به یاد دارم که در یک روز، سه مرتبه، مسیر بالا رفتن از پله‌های این مناره‌ها به تعداد 370پله را یکی‌یکی طی کردم تا به بالای این مناره‌ها رسیدم. من هنگام بالا رفتن از این پله‌ها به این موضوع می‌اندیشیدم... «پله پله تا اوج بهشت»... در بالای این مناره‌ها همواره پس از سلام و زیارت امام هشتم(ع)، به ساحت مقدس ابن‌الرضا(ع) یعنی وجود مبارک حضرت ولی عصر حجت بن الحسن العسکری(عج) عرض ادب و ارادت می‌کنم. در این بلندای بهشت، در این اوج بهشت، به یاد مبارک شخصیتی هستم که بهشت مفتخر به قدوم مبارکش است. سلام خاص و ویژه از طرف من نالایق بر ساحت مقدس حضرت مهدی موعود(عج) از این نقطه از بهشت. اینجا مزین به نام مبارک صاحب الزمان(عج) است. همواره در کنار گنبد منور و طلای حرم مطهر امام هشتم(ع) و در بالای مناره‌های حرم مقدس رضوی، آرزویم این بوده است که یک روز پس از ظهور و فرج وجود مقدس حضرت مهدی صاحب الزمان(عج) و از فراز بلندترین مناره‌های حرم مطهر امام رضا(ع) و پس از ندای ملکوتی اذان، نام مبارک امام زمان (عج) را ببرم و با صدای من و از طریق بلندگوهای حرم مطهر رضوی، ندای مبارک یا مهدی(عج) در این بارگاه مقدس طنین‌انداز شود.
مناره‌های ایوان ولی عصر(عج) سر بر آسمان و آستان ارادت و عشق به خاندان مطهر حضرت پیامبر اعظم(ع) دارند. این مناره‌ها، مسیر و راه بهشت را به محبان اهل بیت(ع) نشان می‌دهند. هر چند که من در تشرف‌های متعدد و مکرر، به بالاترین و بلندترین نقطه و مکان حرم مطهر رضوی رسیده‌ام، اما دوست دارم به بالاترین درجه زیارت یعنی زیارت با معرفت و همراه با خشنودی و رضایتمندی امام رئوف(ع) نائل شوم که این موجب کسب رضایت الهی و عاقبت به خیر شدن خواهد بود.
از هم اکنون دلم برای این گنبد و مناره‌ها تنگ می‌شود
اگر براساس شرایط و ضوابط اداری و استخدامی بخواهیم حساب کنیم، شاید سال آینده مقدمات بازنشستگی من فراهم خواهد شد. هر چند که یک روزی باید جای خود را به فرد دیگری بدهیم، اما از هم اکنون دلم برای گنبد طلای حرم مطهر و مناره‌ها و گلدسته‌های این بارگاه مقدس به ویژه مناره‌های ایوان حضرت ولی عصر(عج) تنگ می‌شود.
من خادم این بارگاه مقدس و خدمتگزار در بخشی از مسئولیت حفاظت و امنیت ابنیه و اماکن این آستان مبارک هستم. امیدوارم خداوند متعال و وجود مقدس امام هشتم(ع) خدمات همه خدمتگزاران این آستان مقدس و از جمله خدمات ناقابل و بی‌مقدار من را از روی لطف و احسان قبول کنند. در این لحظات و در بالای بلندترین و بزرگ‌ترین مناره‌ها و از مرتفع‌ترین نقطه و مکان حرم مطهر امام رضا(ع) و در اوج بهشت، حرف قلب و فکرم این است که «... دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است...».
نظر شما